ความผิดพลาด

          ไม้ได้เข้ามานมาก สำหรับ Diary เล่มนี้ ไม่ใช่ไมีมีทุกข์ เพียงแค่ความทุกข์ถูกระบายไปหลายๆทาง ทั้งทางที่เหมาะสมและไม่เหมาะสม อย่าหนึ่งซึ่งน่าแปลก ทำไมเราทำความเลวได้ง่ายขึ้น มานั่งตรึงตรองอย่างดีแล้ว มันไม่ใช่ประสบการณ์ มันไม่ใช่เกิดนาน แต่มันเป็นการหลงระเริงใน Ego นั่นคือประเด็น  งานเข้าเลย Drop Ego หรอ...?  ทำไง...? มัน Up level ตอนไหนยังไม่รู้เลย เอาเป็นว่าวันนี้เห็นสาเหตุ 1 อย่างแล้ว มันอาจไม่ใช่ทั้งหมด. แล้วขอไปหาวิธีแก้ไขมันก่อน ได้ผลยังไงมาว่ากัน

Follow you..Alway

           มันคงเป็นช่วง  มรสุม  ของชิวิตสินะ  ฉันเชื่อว่าทุกคน  ได้รับรู้รสชาตนี้กันทั้งนั้นชีวิต  แต่เราจะผ่านมันไปได้และมันจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น  ฉันช่วยอะไรไม่ได้  ได้แต่แอบให้กำลังใจเธอในที่มืด  ใด้แต่รับความเศร้า..ความเครียสของเธอทุกครั้งที่สบตา  เธอจะผ่านมันไปได้ด้วยดี  ฉันเชื่ออย่างนั้น  แน่นอนทุกคนสามารถ ผิดพลาดได้  แต่เราสามารถแก้ไขปรับปรุงมันได้เช่นกัน  สู้ๆๆ..(เหมือนฉันเคยสู้มาก่อน..ณ. ช่ววหนึ่ง)

 



ความฝัน..มาจากไหน..???

           
                        ...เคยมีหลายคนเคยบอกว่า..ความฝันที่เกิดขึ้นในฝันเรานั้นมันบ่งบอก  "อนาคต"  บางคนก็บอกว่า  "มาจากใจลึกๆ"  บางคนบอกว่ามาจากสิ่งที่เรากังวน ...แต่สรุปแล้วเราก็ยังไม่สามารถ  พิสูจน์  ได้ว่ามันมาจากไหนกันแน่  เพราะคืนนี้ความฝันช่างเป็นสิ่งที่เราคิดว่าเราลืมมันมานาน  และไม่ได้กังวลเรื่องนี้มานานเป็นหลายปีแล้ว  เพราะเราเลือกเส้นทางเด็ดขาดแล้วสำหรับอนาคตเด็กน้อย  ดวงใจ ดวงเดียวของเรา  แต่ทำไมถึงมีอดีตยังจะมายุ่งเกี่ยวผูกพัน  ให้เรื่องราวมันวุ่นวาย  ให้มันกวนความรู้สึกเราอยู่อย่างตอนนี้  เป็นไปได้ไหมว่าลึกๆ เราก็ยังกังวลที่พวกเค้ายังเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดอยู่  แต่อย่างไร...เราจะพยามทำให้ดีที่สุดทั้งๆ...ที่การเลี้ยงลูก Gen Z  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย..เราทั้งเหนื่อยและทั้งไม่มีความมั่นใจในการดูแลเลี้ยงดูเค้าเลย...ยิ่งช่วงผ่านวันเกิด หก ขวบเขามานั้น  นิสัยเค้ายิ่งเปลี่ยนเปลงใจเราเองก็เหนื่อยใจมากที่จะรับมือกับเขา...แต่เราจะสู้และจะพยายามให้ฝันในเมื่อคืนเป็นจริงเด็ดขาด...เรามั่นใจว่าถ้าเราป้องกัน..อย่างน้อยมันก็เกิดขึ้นได้ยากกว่าปล่อยทิ้งไว้....สู้ๆ  ต่อไป Single MOM.....

Rainy season which moist.

.....นี่เป็นฤดุฝนปีที่...12 แล้วซิน่ะ  ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปมากมาย   ทั้งด้านธรรมชาติ สังคม  เทคโนโลยี  แต่จำนวน 1 คู่  ยังเหมือนเดิม  ซึ่งเปลี่ยนจากคู่ชีวิตกลายมาเป็นเพื่อนชีวิต  ลมหายใจตัวแทนของคู่ชีวิต  นั่นคือสายเลือดของเราและเขา  แค่นี้ก็สุขใจแล้ว  ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างผ่านพ้นไปถึงมันจะเป็นเส้นขนาน  ที่หันมองซ้ายก็ยังเจอกันอยู่ดี  แต่ตอนนี้ไม่มันเลวร้ายแล้วเพราะเราจะมองแค่ด้านขวาพร้อมกับมุ่งไปข้างหน้า  แล้วแซงเค้าไปข้างหน้า  ทิ่งทุกสิ่งอย่างไว้ข้างหลัง  แล้วตอนนี้นี้เราก็สามารถมองได้ทั้งซ้ายและขวาแล้ว  แถมยังเหลือกำลังทยานไปข้างหน้าอีกด้วย  เปรียบเสมือนภายนี้ที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยดน้ำฝน  ถึงแม้มันจะเคยเปียกหยดน้ำตามาก่อนหน้านี้ก็ตามแต่  แต่เราและเพื่อนชีวิตที่มีสายเลือดของเขาครึ่งหนึ่ง  ก็ได้ก้าวมาพร้อมกับเรา  และทิ้งเขาไว้ข้างหลังกับอีกใครคนหนึ่งของเขาก็ตาม  และถึงแม้วันหนึ่งสายเลือดของเขาจะหันมองกลับไปที่เขา  เราเองก็จะไม่เสียใจเพราะมั่นใจในสายเลือดของเราครึ่งหนึ่งเช่นกัน....ฤดูฝนปีนี้เป็นฤดูฝนที่เราชุ่มฉ่ำที่สุดในรอบ 12 ปีที่ผ่านมา  เราชอบชีวิตแบบนี้แล้ว  และจะรอคอยฤดูหนาวที่อบอุ่นจากสายเลือดของเขาและเราต่อไป....ขอคุณน่ะที่ให้คนมาเคียงข้างเรา....


12 Year ago.........

Verey long time ago....

                        นานเท่าไหร่แล้วนะกับสิ่งนี้  นานจนมันตกตะกอนไปเรียบร้อยแล้ว  ถึงวันนี้สามารถยืนหยัดได้  100%  สักทีกับจิตใจที่เคยอ่อนแอ  มาตอนนี้ฉันเข้มเข็งพอแล้ว  ขอบคุณสำหรับความรักที่ผ่านมามันทำให็ฉันมีวันนี้  ฉันยืนหยัดอยู่ต่อไปด้วยตะกอนความรัก  5555  พูดแล้วมันน่าขำที่ผ่านจุดนั้นมาได้  หวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก ฉันขอหลีกเลี่ยงอย่างที่สุด  ฉันได้พยายามจะไม่เกลียดแล้วแต่ตอนนี้มันยังไม่สำเร็จ  และฉันคิดว่าสักวันฉันคงทำได้  วันนี้ฉันหมดรัก  และวันต่อไปฉันหวังจะหมดความรู้สึกกับคน  คนนั้น  ให้กำลังใจฉันด้วยนะคะ.....


ปล.วันที่หลุดพ้นจากความรัก....ที่แสนเจ็บปวด

Eight year ago....

และ...แล้วก็ครบ 8 ปี กับชีวิตที่ผิดพลาด....แต่เราเองก็ไม่เหลือความเสียใจแล้วละ ตอนนี้มันไม่รู้สึกเจ็บหรือจุกหน้าอกอีกต่อไปแล้ว มันกลับแหลือแค่ความว่างเปล่า และก็อดสงสารเจ้าตัวน้อยไม่ได้..เขาคงคิดถึงพ่อเขาสินะ. ใจจริงเราเองก็อยากหาใครมาทดแทนให้เขา..แต่ความกลัวมันยังล้นท่วมความกล้าอยู่ขนาดพ่อแท้ๆยังไม่สามารถให้ทุกสิ่งอย่างกับลูกในใส้ได้..แล้วผู้ชายพนอื่นละ..หรือว่าเขาไม่ควรไปเทียบกับคนอื่น..เพราะมาตรฐานของผู้ชายทั่วไปจะต่ำถึงเพียงนี้หรือ..?

วันนี้เราได้ส่งรูปเด็กน้อยไปให้เขาด้วย ใจจริงก็ไม่อยากส่งหรอกเพราะกะจะตัดขาดพ่อลูกกันอยู่แล้ว แต่อารมณ์ชั่ววูบกลับไม่เข้าใจสมอง นี่แหละน่ะมันเป็นเรื่องยากจริงๆ การแยกทางกันแบบมีพันธะนี้มันไม่ไท่เรื่องง่ายเลย อยากรู้จักถ้าแยกทางอย่างโดดเดี่ยวนี่มันจะง่ายกว่าไหมนะ หรือถ้าเขาไม่อยู่แล้วมันจะง่ายกว่าไหม คำถามต่างๆมันช่างหลั่งไหลมาตามๆกันมากมาย แต่ตอนนี้เราก็ยังดีใจที่เรามีเจ้าตัวน้อยๆอยู่ข้างๆเรา ถึงมันจะเป็นห่วงอันใหญ่โตที่พันคอเราไว้ก็เถอะ

และแล้ว...เจ้าเด็กน้อยก็บอกให้โทรฯหาพ่อของเขาซะง้าน....ต้องวันนี้ด้วยจหรอ..ชีวิตจะตัดเขาออกจากกันได้ยังไงละทีนี้...เฮ้ย...ชีวิตจงเจริญ

หัวใจ มีไว้เพื่อเจ็บ

.........เมื่อวานเกิดเหตุไม่คาดคิด ซึ่งทำให้เหนื่อยใจมากมาย เหตุนั้นทำให้เรานอนไม่หลับ ในหัวสมองกำลังทะเลาะกันหัวใจขั้นรุนแรง ทำเอาร่างกายรวนไปหมด